איכה ישבה בגדאד / كيف جلست بغداد

אֵיכָה יָשְֹבָה בַּגְדַּאד

 

בּגְדאד, משוֹש תבל, הַיפָה שֶבְקריוֹת הַעוֹלָם, מאטָה אֶת קצב זרִימת הַמיִם בַּשלִישִי בְּנהרוֹת גַן-הַעֵדֶן. נערוֹת ונערִים עוֹברִים עַל הַגשרִים הַמצפִּים לְהפצצָה וּמִתעטפִים בּצעִיפֵי אוֹבךְ אבק מִדבּר מפחד הַאש הַמוֹנְגוֹלִית וְטִילֵי הַשִיוּט הַחכמִים הַמתוּכנתִים אנגלִית (וּמִתכסִים בְּשמוֹת עתִיקִים בּנֵי עוֹלמוֹת אחרִים, כּטוֹמהוֹק). בְּבָּבֶל הַחדשָה חרבוּ הַמגדלִים שֶראשם בַּשמיִם, הַרקִיעַ זרוּעַ מטוֹסִים חמקנִים הַמבּלבּלִים אֶת מכשִירֵי הַמכ"ם, וּבַשווקִים אזלוּ זֶה מִכּבר הַתרוּפוֹת לַילדִים. עַל נהרוֹת ארם-נהריִם מִתקבּצִים הַבּוֹכִים, ונשִיאִים זרִים מגשִימִים נבוּאוֹת זעם עתִיקוֹת, לא לַהם, וּמנפּצִים עוֹללִים אֶל-הַסלעִים. שוּב מַהְפֵּכַת אללה יוֹרדת משמֵי הַמטוֹסִים, תִזכּוֹרת לְעצב סדוֹם ועמוֹרָה, וְאבק-שריפָה מוֹחק שקִיעוֹת וּמעצִים שקִיעוֹת. שִיכּוֹר מכּוֹחַ שלִיטתוֹ עַל בּנֵי-הַאדם הוּא מבקש להיוֹת רִיבּוֹן גָם לַכּוֹכבִים ולמזלוֹת. אוּר-כַּשְֹדִים כּבר ראתָה אֶת כּל הַקרַבוֹת וְכּל הַמלחמוֹת הַקרֵבוֹת, ונבִיאֵי נחמָה עִירָקִיִים חדשִים הוֹלכִים יחפִים בְּרחוֹבוֹת בִּקעת אֶרֶץ שִנְעָר הַבּוֹערִים וְיוֹדעִים לְשנן: "בַּנצח אֵין נִיצחוֹנוֹת". הַנִיצחוֹנוֹת ניתנוּ לְכל מִי שֶחוֹלף, לְכל מִי שֶזמנוֹ בַּהִיסטוֹריָה קצר כְּגוֹרל כּל הַממלכוֹת הַיהִירוֹת. עַל עפר הַארץ יוֹשבת בּתוּלת בַּת-בָּבֶל, וּמתחִילָה לְזמר בְּערבִית שֶל קֻרְאַן, לצלִילֵי עוּד וְקַאנוּן הַמנוּסִים בְּנִיגוּנִים שֶל שְמחוֹת הַחיים בְּאצבעוֹת נגנִים סוּמִים: "אֵיכָה יָשְבָה בַּגְדַאד הָעִיר רַבָּתִי עָם הָיְתָה כְּאַלְמָנָה רַבָּתִי בַּגוֹיִם".

 

                        ירושלים, בנפול הפצצות האמריקאיות

                                על בגדאד, י"ז באדר ב' ה'תשס"ג,

                                הלילה שבין ה-20.3.2003 ל-21.3.2003.

 

كَيْفَ جَلَسَتْ بَغْدَادُ / أَلْمُوجْ بِيهَارْ

عن العبريّة: ألطَّيِّب غنايم

بغدادُ، بَهْجَةُ الكون، أَجْمَلُ مُدُنِ العالم، تُبَطِّئُ من إيقاعِ وتيرة الماء في ثالثِ أنهار جَنَّةِ عَدَن. فتياتٌ وفتيةٌ يعبرون جُسُورًا، تَتَوَقَّعُ تَفْجِيرًا، ويتلفعّون بِخِمَارٍ سَدِيمِيٍّ مِنْ غُبَارِ الصَّحْرَاء، خَوْفًا من النّار المغوليّة والصّواريخَ الجَوَّالَةِ الذَّكِيَّةِ المُبَرْمَجَةِ بالإِنْجلِيزِيَّةِ (والمستَتِرَةِ تحتَ أَسْمَاءٍ عَتِيقَةٍ سَلِيلَةَ عَوَالِمَ أُخْرَى، مِثْلَ التّوماهوك). في بَابِلَ الجديدةِ تَقَوَّضَتِ الأَبْرَاجُ التي رأسها في السَّمَاءِ، مزروعة بالطّائرات المُتَمَلِّصَةِ المُبَلْبِلَةِ لأجهزة الرّادَارَات، وَفي الأَسْواقِ قَدْ أَزَلَتْ أَدْوِيَةُ الأَطْفَالُ مُنْذُ زَمَنٍ. عَلَى أَنْهُرِ آرامَ – اَلرَّافِدَانِ يَتَضَافَرَانِ بَاكِيَيْنِ، ورُؤَسَاء غرباء يحقِّقُون نُبُوءَاتِ الغَضَبِ العَتِيقَةِ، لَيْسَت لَهُم، ويقصفون أَطْفَالاًنَحْوَ الصُّخُور. ثانيةً، تنزِلُ ثورةُ اللهِ منْ سَمَاءِ الطَّائِرَاتِ، تِذْكَارًا لِحُزْنِ سْدُوم وَعَمُوراه، وَرَمَادُ حريقٍ يمحُو غُرُوبًا وَيُعَزِّزُ غُرُوبًا. سَكْرَانُ مِنْ فَتْكِ سُلْطَتِهِ بالبَشَرِ، يُطَالِبُ بسيادته أَيْضًا عَلى الكَوَاكِبِ وَعَلى الأبراج. مدينة أُورْ-كِشِدِيم قَدْ رَأَتْ كُلَّ المعارك وَكُلَّ الحُرُوبِ القَادِمَةِ، وَأنبياءُ السّلوانِ العراقيُّونَ الجُدُد يَمْشُونَ حُفَاةً في شَوَارِعِ غور أَرْض الرّافدينالمُحْتَرِقَةِ، والتي تجيد تكرار جملتها: "لا انتصارات في الأبد". مُنِحَت الانتصاراتُ لكلّ العابِرينَ، لكلّ من حقبتُهُ قَصِيرةٌ في التّاريخ، كَمَصِير كُلّ المَمَالِك المُتَبَجِّحَةِ. على غُبَارِ البِلادِ تَجْلِسُ عَذْراءُ بنتُ-بابلَ، وتُبَاشِرُ الغِنَاءَ بِعَرَبِيَّةِ القُرْآنِ، على أَنْغَامِ العُودِ والقَانُونِ المُتَمَرِّسَةِ بِعَزْفِ بَهَجَات الحَيَاةِ بِأَصَابِعِ العَازِفِينَ العميَان: "كيفَ جَلَسَتْ بَغْدَاُد المدينةُ الكثيرةُ الشَّعْبِ كَيْفَ صَارَتْ كَأَرْمَلَة العَظِيمَةِ في الأُمَمِ".

 

القدس، حين وقوع القنابل الأمريكيّة على بغداد، ليلة 20.03.2003 – 21.03.2003

תרגם לערבית: אלטייב גנאים

לשירים נוספים מתוך "צמאון בארות"

לתרגום לאנגלית בבלוג "opening birds":

O How Has Baghdad Become

Baghdad, pulsing universe, most beautiful of cities, slowing the
waters' flow in Eden's third river. Young women and men cross
bridges overlooking explosions and wrap themselves in hazy
scarves of desert dust made of fear of Mongolian fire and smart
cruise missiles programmed in English (and covered up by names
from another world, like 'Tomahawk'). In the new Babylonia they
destroyed the towers whose tips touched sky, the firmament sown
with stealth bombers which confuse radar devices, and in the markets
medicines for children have sold out. At the rivers of Aram-
Naharaim the mourners gather, and foreign presidents live out ancient
prophecies of rage, not for them, and shatter infants against the boulders.
Another revolution of Allah comes down from the planes' skies, a
reminder of the grief of Sodom and Gomorrah, and the fire-dust obliterates
sunsets and amplifies sunsets. Drunk from the power of his control over
people, he wishes to be ruler of stars and signs as well. Ur of the Chaldees
already saw all the battles and all the wars, and the new Iraqi prophets of
consolation walk barefoot in the streets of Earth's young valley,
burning, and know to preach: “In eternity there are no victories”. Victories
allow all who are transient, all for whom their time in history is short, to
be as the haughtiest of kingdoms. On the dust of the earth sits
Babylonia's maiden daughter, who starts to sing in the Arabic of
the Quran, to the sounds of the oud and kanun, trained in the tunes
of life's joys by the fingers of blind musicians: “O how has Baghdad
once so populous become like a widow, she that was
great among the nations”.

Jerusalem, at the falling of American bombs
on Baghdad, 17 Adar II 5763,
the night between 20.3.2003 and 21.3.2003

translated from Hebrew into English by: ?
(in the blog "opening birds")