כיכר א-תחריר

כְּשֶׁבְּכִכַּר אַ-תַּחְרִיר לִפְנוֹת בֹּקֶר הַגֶּחָלִים הַלּוֹחֲשׁוֹת
שֶׁל הַמַּהְפֵּכָה מְנַסּוֹת לִתְפֹּס תְּנוּמָה קָצְרָה
בָּאֹהָלִים שֶׁהוּקְמוּ בַּמֶּרְכָּז, הַנִּילוּס הַנִּשְׁקָף מֵחַלּוֹנוֹ
שֶׁל הַמֶּלֶךְ אֵינוֹ מַנִּיחַ לוֹ לִישֹׁן, אַךְ גַּם אֵינוֹ
פּוֹתֵר אֶת חֲלוֹמוֹתָיו הָרָעִים.
רֻבָּם נוֹלְדוּ אַחֲרֵי מְלֹךְ פַּרְעֹה, וְרַק בַּשִּׁירִים
וּבַחֲלוֹמוֹת דִּמְיְנוּ אֶת הַיָּמִים שֶׁלְּפָנָיו וְהַיָּמִים שֶׁאַחֲרָיו,
עַכְשָׁו הֵם מְנַסִּים לְדַמְיֵן גַּם עַל שִׁלְטֵי הַהַפְגָּנוֹת
וּבְמֶרְחֲבֵי הָאִינְטֶרְנֶט.
בַּסּוֹף, כְּשֶׁהַטֵּלֵוִיזְיָה תְּבַשֵּׂר עַל הִתְפַּטְּרוּתוֹ
יִלְחֲשׁוּ הָאֲנָשִׁים לְלִבָּם, מַאת פַרְעוּן, מֵת
הַפַּרְעֹה הָאַחֲרוֹן, יִלְחֲשׁוּ פַּעַם וּפַעֲמַיִם,
כְּאִלּוּ אֵינָם מַאֲמִינִים לְלִבָּם.
מֵת הַפַּרְעֹה הָאַחֲרוֹן, לָחַשְׁתִּי לְעַצְמִי וְיָצָאתִי
לַכִּכָּר הָרֵיקָה שֶׁל עִירִי, הַחֲצוּבָה בַּחֲפִירוֹת
הָאַרְכֵיאוֹלוֹגִיוֹת שֶׁל הָרַכֶּבֶת הַקַּלָּה, מְחַפֵּשׂ
הֵיכָן יִבְעֲרוּ בָּהּ הַגֶּחָלִים הַלּוֹחֲשׁוֹת שֶׁנּוֹלְדוּ
אַחֲרֵי מְלֹךְ הַפַּרְעוֹנִים, שֶׁעֲדַיִן לֹא הֵחֵלּוּ לְדַמְיֵן
אֶת הַיָּמִים שֶׁאַחֲרֵי הַפַּרְעוֹנִים, אוּלַי רַק
בַּחֲלוֹמוֹת וּבַשִּׁירִים.

–

פורסם בכתב-העת "מטען", גיליון 23, ובמדור השיר של אתר העוקץ.

תורגם לערבית בבלוג של מוחמד עבד אל-דאים

–

ميدان التحرير
شعر: ألموج بيهار, ترجمة من العبرية: محمد عبد الدايم

–

في الفجر بميدان التحرير

حاولت جمرات الثورة الهامسة خطف غفوة صغيرة

في الخيام التي نُصبت في الوسط،

النيل الذي لاح من نافذة الملك لم يُرحه بالنوم، لكنه أيضا لم

يفسر كوابيسه.

معظمها وُلدت بعد مُلك الفرعون، فقط في الأشعار

والأحلام تخيلنا الأيام قبله وبعده،

الآن يحاولون أن يتصورا لافتات المظاهرات

وفي فضاء الإنترنت.

في النهاية؛ حينما يزف التلفاز خبر تنحيه

يهمس الناس لأنفسهم، مات الفرعون، مات

الفرعون الأخير، يهمسون مرة وأخرى،

كأنهم لا يصدقون أنفسهم.

مات الفرعون الأخير، همستُ لنفسي وخرجت

إلى ميدان مدينتي الخالي، المقطوع بحُفر

حفريات القطار الصغير، أتقصى

أين ستشتعل فيه الجمرات الخافتة التي وُلدت

بعد ملك الفراعنة، الجمرات التي لم تتخيل حتى الآن

الأيام بعد الفراعنة،

ربما في الأحلام والأشعار فحسب.